09-12-2020

Een webinar hier, een video-conference daar, nog een middag lang een online conferentie en als toetje de Vrijmi-Zoom-bo. Je week ziet er tegenwoordig heel anders uit dan pak weg een jaar geleden. Ook wij zijn helemaal de digitale wereld in gezogen, zowel als kijkers en volgers, als ook als makers.

Vragen van opdrachtgevers – vaak op het gebied van leren, verbinden en memoreren – pakken we normaal gesproken op met onze Betekenisvolle Evenementen; met meerdere mensen bij elkaar, samen aan de slag. Al 8 maanden lang is dat niet of nauwelijks mogelijk. ‘Hoe ga je daar mee om?’, is de vraag die ons, onze opdrachtgevers en hele sectoren dagelijks bezighoudt.

Het lukt ons te accepteren dat het niet, of beperkt, in groepen bij elkaar kunnen komen een gegeven is. We nemen het mee in alle input – in dit geval een ‘beperking’ – die tot ons ontwerp van een bijeenkomst of activiteit leidt.

Tegenwoordig is er ongelooflijk veel intelligente techniek om het een en ander digitaal op te vangen. De mogelijkheden en kennis zijn zo ver gevorderd, dat het bij leren al lang en veel wordt ingezet. Het blijkt ook dat thuiswerken eigenlijk prima kan in veel gevallen. En ook op het gebied van digitale evenementen, conferenties en vieringen zijn er inmiddels goede ontwikkelingen. Dus wij werken in deze tijd veel mee aan allerlei digitale activiteiten, van live shows en webinars tot filmpjes. We zien wat de kracht is, experimenteren er op los om die kracht zo goed mogelijk te benutten en hebben er ook lol in.

Toch blijven we ons bewust van het feit dat het wel een beperking blijft; het niet live in de ogen kunnen kijken, de gezamenlijkheid écht voelen, de sfeer van een groep in één ruimte kunnen voelen, elkaar kunnen aanraken, enzovoort. Wij kennen de waarde daarvan en missen het. En het is nu ook wetenschappelijk bewezen; er zit een duidelijke meerwaarde in live events.

Neuroscience bureau Neurensics heeft in opdracht van een aantal spelers in de evenementensector onderzocht wat er in de hersenen gebeurt tijdens live evenementen en dit vergeleken met andere vormen van informatie-uitwisseling zoals video en commercials. Het laat zien dat de waarde van een live contact echt van een andere orde is dan die van een uitgesteld of digitaal contact. Bij live contact zagen de wetenschappers dat de boodschap veel meer actief verwerkt wordt in de hersenen. Het brein is bij live contact niet alleen onbewust, maar ook bewust bezig met het verwerken van de informatie. Ze zagen dan dat het brein de moeite wil nemen om de feitelijke informatie te verwerken en op te slaan. De persoonlijke aanpak die live contact kan geven door oogcontact, een glimlach en non-verbale signalen en een gesprek, lijkt hierbij de sleutel te zijn tot het overgaan in die investering om informatie te verwerken en op te slaan [bron: CLC Vecta].

Wij willen graag die actieve brein- en hart-verbindingen tot stand helpen brengen! Daarom streven we naar – waar mogelijk, of zodra weer mogelijk – weer live bij elkaar komen. We ontwikkelen manieren om op een veilige manier de deur uit te gaan, samen te komen op een centrale plek en daar – binnen de maatregelen – de gezamenlijkheid en lijfelijkheid te kunnen voelen, zoals dat digitaal net niet lukt. Maar we nemen deze kennis ook mee in de aanpak van digitale activiteiten en maken graag gebruik van een mooie, verrassende mix van digitaal met live, persoonlijk, actief en tastbaar…

Natuurlijk hopen we dat de resultaten uit het onderzoek bedrijven ervan overtuigd om vooral het (semi) live contact op te blijven zoeken!

Tot slot is er ook een les uit te trekken voor kunst en cultuur, welke wij beide dankbaar inzetten bij onze (online) Betekenisvolle Evenementen. Hoogleraar culturele economie Arjo Klamer zegt over kunst en cultuur: “Zin en betekenis nemen toe wanneer mensen ze gezamenlijk beleven en wanneer ze betrokken zijn.” Dit sluit goed aan bij het onderzoek van Neurensics. Dhr. Klamer vraagt zich af (anno juli weliswaar:) “Zou het kunnen dat juist deze tijd het belang van gezamenlijkheid en betrokkenheid gaat benadrukken? En dat de kunst en cultuur daar beter van worden en het besef van zin en betekenis toeneemt?” [Bron: NRC 30 juli 2020] Wij hopen het.

Wij nemen onze verantwoordelijkheid en gaan er binnen onze werkvelden met heel veel passie en enthousiasme mee aan de slag. Van een beperking een uitdaging maken, heet dat!